Wordt GLORY eenmansshow rond Rico Verhoeven - geen garantie voor de rest?

In dit artikel:

GLORY Kickboxing zet de afgelopen jaren steeds sterker in op de zwaargewichten, onder meer via het toernooi “Last Heavyweight Standing”. Daardoor voelen vechters in lichtere klassen — lichtgewicht, weltergewicht en middengewicht — zich aan de kant gezet. Trainers en fighters zoals Said El Badaoui en Maikel Polanen uitten openlijk kritiek en jong talent zoekt elders kansen.

Toch verlaten niet alle toppers de organisatie. Regerend weltergewichtkampioen Endy Semeleer blijft verbonden aan GLORY, maar pakt tussendoor wedstrijden op Curaçao om actief te blijven en inkomen te genereren. Ook Levi Rigters kijkt vooruit binnen de sport. Hun voorbeelden tonen dat er ruimte is voor vechters om buiten GLORY te vechten zonder de band te verbreken.

De oorzaak van de ongelijke aandacht is deels sportief en deels commercieel: zwaargewichten leveren vaker harde finishes en knock-outs, wat publiek en media aantrekt. Matchmakers volgen dat spektakel. Bovendien telt tegenwoordig zichtbaarheid; wie een eigen fanbase en persoonlijk merk bouwt, zoals Rico Verhoeven deed, wordt waardevoller voor een promotie.

De oplossing ligt niet alleen bij GLORY. Lichtere vechters kunnen hun positie verbeteren door meer spektakel te bieden, actiever te promoten en hun verhaal te verkopen aan fans en media. Zo kunnen zij zichzelf onmisbaar maken en druk uitoefenen op de organisatie. GLORY loopt risico zichzelf te isoleren door te veel op één divisie te focussen, maar verandering kan van binnenuit komen als vechters hun eigen waarde vergroten.