Glory in crisis: waarom topkickboksers weglopen en topman zelf ingrijpt

In dit artikel:

De afgelopen weken is een reeks prominente kickboksers en trainers vertrokken bij Glory uit onvrede over de koers van de organisatie. Het huidige beleid legt dit jaar nadruk op de Last Heavyweight Standing-toernooien — een serie zware evenementen die in december moet culmineren en waarvan de winnaar waarschijnlijk in 2026 tegen kampioen Rico Verhoeven kan aantreden (Verhoeven deed zelf niet mee). Door die focus voelen licht- en middengewichtvechters zich genegeerd en zien sommigen hun carrièrekansen slinken.

Naamgevend critici zijn coaches als Said El Badaoui (trainer van onder anderen Jamal Ben Saddik) en Maikel Polanen (ARJ Gym). El Badaoui zegt: “Eigenlijk wil ik niet negatief praten, maar ik kan niet langer zwijgen. Jongens buiten de zwaargewichten krijgen geen eerlijke kans.” Polanen klaagt dat vechters niet meer van Glory kunnen leven en dat gyms leegstromen; hij ziet zijn ploeg uitwijken naar MMA en andere promoties. Ook Mohamed Touchassie – lang bejubeld als toekomstig toptalent – verwijt Glory gebrek aan investeringen in jongeren: “Bij Ajax investeren ze in jeugd. Glory bouwt liever op mannen die bijna klaar zijn.”

Grote namen die de organisatie recent verlieten zijn onder meer Tyjani Beztati (keuze voor MMA), Endy Semeleer (die zegt door Glory te zijn laten vallen), en talenten als Donegi Abena en Imad Haddar. Zelfs sommige zwaargewichten die wél kansen krijgen, zoals Levi Rigters, bereiden zich deels op MMA voor. Trainers wijzen verder op slechte communicatie: atleten horen soms via social media dat ze niet op een kaart staan. Ook het terughalen van gepensioneerde zwaargewichten om kaarten te vullen wekt wrevel.

Achter de schermen heeft oprichter en geldschieter Pierre Andurand zich persoonlijk gemengd en voert gesprekken met coaches en vechters in een poging het vertrouwen te herstellen. Of die interventie genoeg is om de exodus te stoppen en een bredere sportvisie te herstellen, blijft onzeker.